Bu ara bloglarda çok sık rastlar oldum.Bebeleri memden kesme çabalarına.Malum yaz gelmeden baharda memeden ayırmalı diye biliyorum. Fakat bunu hiç uygulayamadım. Her meme-çocuk ilişkisini anlatan yazıda içim eziliyor,bir pişmanlık ve üzüntü içerisinde kaybolup gidiyorum. Oysa iki kuzumda da emzirme işine çok güzel başlamıştık. Sütüm hemen gelmişti,kuzularım memeyi hemen almışlardı.Hele ecrinime süt o kadar yaramıştıkı küçük bir tosuncuk olmuştu. Ek gıdaya ihtiyaç duymadan 5 ay anne sütü almıştı kuzularım.İdilin kilosu biraz azdı ama doktoru geçirmemişti mamaya.
Çalışan anne olarak problemlerimden biri işyerinde süt sağma idi. Sütüm giderek azaldı. Meme uçlarımda çıkan sedefler yüzünden sütümü sağamadım. Ve kesildi...
Kuzularım sadece 7 ay anne sütü alabildiler. Çocuklarımla ilgili en büyük pişmanlığım onları doya doya emzirememiş olmak..
Çalışmasaydım sütümü sağmak yerine memeyi direk kuzunun ağzına dayasaydım,gögüs uçlarımda yaralar olmayacak,onlarda sedefe dönüşmeyecekti. O zaman bende kuzularımı doya doya emzirebilecektim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder